Merhaba. Ben Deniz ve ben bir alkoliğim. 

Size hikayemden bahsetmek istiyorum.  Ergenlik yıllarımda alkolle tanıştım.  Çok iyi hatırlıyorum alkolün o acı tadı hiç hoşuma gitmedi ama alkolün üzerimde yarattığı etkiyi çok sevdim.  Çünkü alkol beni hayattaki sorunlardan koparıyordu, adeta bir sorun çözücüydü benim için.  Ailemle, arkadaşlarımla, okulla ve toplumsal sorunlarla ilgili yaşadığım tüm sorunlarda alkole yöneldim ve alkol bu sorunlardan beni alıp başka bir dünyaya götürüyor, bambaşka bir Deniz çıkarıyordu ortaya.  Hayat daha sorunsuz bir hale geliyor ve daha eğlenceli, daha rahat bir Deniz ortaya çıkıyordu ortaya.  Tükettiğim alkol oranı hızlıca yükseldi.  Çünkü alkolün yarattığı ve beni hayattan koparan o etkisine ulaşmak istiyordum hep. 20li yaşlarıma gelirken hatrı sayılır bir içici olmuştum. Eğitim hayatım bittiği sıralarda ise zaman zaman haftanın her gecesi içiyordum ve bu bazen aylar boyunca sürüyordu.  Zaman zaman da benim için uzun sayılabilecek (1-2 hafta kadar) aralar veriyordum çünkü daha o yaşlarda (23-24) hayatımı kötü etkiler hale gelmişti.  

Ama içimde ciddi bir boşluk ve mutsuzluk hissediyordum.  Bu süreçte daha ağır alkol oranı olan içkiler tüketmeye başladım. O sıralarda iş hayatım, ev hayatım ya da arkadaşlarımla ilişkilerim bence sorunsuz gidiyordu. Sosyal bir insandım, insanlarla ilişkilerim görünürde gayet iyiydi.  Alkol içişimi de kontrol altına almıştım, haftada birkaç gece içiyordum.  Ama kendimi kaybedene kadar içiyordum.  İçimdeki boşluğu ve sorunlarımı çözmek için birçok psikiyatrist ve psikologa gittim.  Ama hiç birine alkolle olan ilişkimden bahsetmedim.  Çünkü benim için alkol bir problem değildi. 

Alkol tüketimimin diğer insanlar gibi olmadığının farkına varmıştım.  Uzmanların bahsetttiği normal alkol tüketimi oranlarından çok daha fazlasını tüketiyordum.  Ve alkolü de çok seviyordum, hayatımın önemli bir parçası haline gelmişti.  20li yaşlarımın sonlarına doğru artık alkolsüz bir hayat düşünemez hale gelmiştim.  Artık haftanın 4-5 gecesi ve hatta zaman zaman her gece içer hale gelmiştim tekrardan.  Fiziksel olarak sağlığımı ve ev hayatımı da kötü etkiler hale gelmişti.  Kendimi sürekli çok yorgun ve mutsuz hissetmeye başlamıştım.  Bu dönemde "bir daha içmeyeceğim" dediğim çok sefer oldu.  Ama alkol hayatın sorunlarıyla baş etmemde bana çok büyük destek oluyordu bir yandan.  Alkol içtiğimde hayat daha sorunsuz, ben de daha mutlu bir insan oluyordum.  O yüzden alkolün yarattığı o kötü etkileri ve kötü hissiyatı hızlıca unutup tekrar içmeye koyuluyordum.  Kendime ya da aileme verdiğim "bir daha içmeyeceğim" sözünü hiç tutamadım.  Eninde sonunda gidip tekrar içiyordum.  Bugün sadece iki tane içeceğim diye alkol içmeye başladığım hiç bir zaman bu sözü tutamadım.  Bir tane içmeye başladığım anda ikinciyi istemeye başlıyordum; ikinciyi içerken üçüncünün planını kuruyordum.  Ve kendimi kaybedene kadar yani sızana kadar içiyordum. 

Normal insanlar gibi içmek için çeşitli yollar denedim.  İçtiğim mekanları değiştirdim, olmadı.  Birlikte içtiğim kişileri değiştirip çok az içen insanlarla içeyim dedim.  Olmadı.  Onlar iki tane içip geceyi bitirebiliyorlardı, bense daha çok içmek istiyordum. Hayatımda değişiklikler yapmayı denedim.  Spor yapayım dedim kendimi spora verdim.  Olmadı.  Kendimi işkolik gibi işe verdim, olmadı.  İşimi değiştirdim, okuyup edindiğim mesleğimi bırakıp daha rahat olan bambaşka bir sektörde işe girdim, yine olmadı.  Evimi değiştirdim; yaşadığım yer değişirse, ailemle yaşamak yerine tek başıma yaşarsam belki işe yarar dedim.  Yine olmadı. Çeşitli arınma programlarına katıldım, hocalara gittim.  Hiçbiri işe yaramadı.  Her seferinde içmeye geri dönüp o kısır döngünün içine girip kendimi kaybedene kadar içmek istiyordum.  Tüm bu kontrol altına alma denemelerimin başarısızlıkla sonuçlanmasının hayal kırıklığıyla alkolsüz bir hayatın benim için mümkün olmadığına inanıyordum artık. 

30lu yaşlarımda hayatım yavaş yavaş çökmeye başladı.  Artık sürekli içer hale gelmiştim.  Ailemle aram ciddi bir şekilde bozuldu.  Yavaş yavaş arkadaşlarım benden uzaklaşmaya başladılar.  İnsanlarla ilişkilerim bozuldu.  Sağlığım ciddi şekilde bozuldu, doktora gittiğimde doktor bir daha içmemem gerektiğini söyledi.  2-3 ay kadar içmedim.  Sonra bir gün bir tane içeyim dedim, bu kadar içmedim bir tane içer, dururum dedim... ve alkol yine beni esir aldı.  Yine eskisi gibi içmeye başladım.  En sonunda işimi de kaybettim.  Yapayalnız kaldım.  Ne yapacağımı, hayatımı nasıl düzelteceğimi hiç bilmiyordum.  Büyük bir depresyonun içine girdim. 

Bir gün yine günlerce aralıksız bir içki silsilesinin ardından günlerce ayağa kalkamadım, kafam yerinde değildi.  Kendime yine "bir daha içmeyeceğim" dedim, çok inanarak da söylememiştim bunu.  Ve o gün karşıma Adsız Alkolikler çıktı.  "Eğer problem alkolse, bizi arayın. Çare var" yazısı ile karşılaştım.  Hayatımda ilk defa problemin alkol olduğunu düşündüm ve aradım. 

O gün bugündür Adsız Alkolikler ile "sadece bugün için içmeyeceğim" diyerek alkol içişimi durdurdum.  Çok şükür ayığım ve hayattayım.  Alkolizmin bir hastalık olduğunu ve alkolsüz bir hayatın mümkün olduğunu Adsız Alkolikler ile öğrendim.  Hayatımdaki her şey yavaş yavaş düzelmeye başladı.  Alkolizmini durdurmuş ve durdurmaya çalışan kişilerin bunu nasıl yaptığını öğrenmeye başlayarak ve öğrendiklerimi uygulamaya çalışarak ayık kalmayı sağladım.  Adsız Alkolikler toplantılarında arkadaşlarımın deneyimlerini dinlemek bana umut oldu ve güç verdi.  Artık kendimi bir boşlukta hissetmiyorum, huzurlu ve mutluyum.  Aile hayatım, işim, sosyal ilişkilerim ve sağlığım Adsız Alkolikler sayesinde düzeldi. 

Eğer sizin için de problem alkolse,  Adsız Alkolikler'i arayın.  Çare var.  Yalnız değilsiniz.

Bana da istediğiniz zaman sitedeki iletişim sekmesinden yazabilirsiniz.  En kısa sürede size yanıt vermeye çalışacağım. 

Sevgiler

Deniz